تاریخچه فرش ایران فرش ایران جانشین تمام قالیهای شرقی و اروپایی است. در حال حاضر با فقدان شواهد در تهریخ فرش ایران هستیم. بجز فرش پازیریک متأسفانه تنها قطعات کوچکی بجا مانده‌اند که امکان بازسازی دارن. بجز فرش پازیریک تکه‌های مقبرلو-لان پس از میلاد بر میگرد، فاقدشواهد دیگزی از فرش ایران هستیم.
قالیهای گنجینه شوشیناز پرز بافته شده نمی‌باشد. زمینهٔ نقش دار متغلق به قالیهای نمد ی است. بعد از پیروزی اعراب اطلاعاتی که مربوط به ایران است چندان زیاد نیست، زیرا اعراب دانش تخصصی راجع به منسوجات نداشتند. اواخر قرن سیزدهم غازان خان اقامت جدیدش را که در تبریز بود پر از فرشهای فارس کرد یعنی فرشی موجود نبوده که با فرشهای فارس مقایسه کرد. باربارو سفیر ونیزی دارای فرشهای ایرانی فوق‌العاده‌ای در قصرش بود. در قرن پانزدهم فرشها تغییر الکوهای زیادی را پذیرا شدند. این مسئله در نظر اردمن یک انقلاب اساسی و عمده درطرح هاست.
بعضی از قالیهای درباری قرن شانزدهمدر دست داریم که دارای تاریخ است. وبعضی از آنها که تعدادشان کم است دارای امضا است. سلطنت خاندان صفویه قدرت اقتصاد کشور را در دست گرفتند و این باعث شد که برایفرش‌های بافتنی منسوجات خاصی قایل شد و حتی بعضی از این فرشها به ۵۰ متر مربع هم می‌رسد یا حتی بیشتر وسعت دارد و در کیفیت آنها ۸ تا ۱۲ هزار گره در هر دسیمتر مربع می‌رسد. ما به این نتیجه می‌رسیم که در قرن ۱۶ یا ۱۷ فرش ایرانی در دسترس طراحان ترک بود و وظیفه و شغلشان بافت نسخه‌های کما بیش دقیق فرش ایران بود شاید دلیل این امر این بوده که نسخه‌های اصلی آسیب نبیند. گره‌های فرش به شرح زیر است و در خطوط نقشه کاربرد دارند.
