در سال ۱۸۵۷، یک اسپانیایی به نام «جاسینتو بارا کورتز»[۱] اختراع اولین ماشین بافندگی رویه به رویه موتوری را ثبت کرد. اما این دستگاه بیشتر برای تولید مخمل درست شده بوذ تا فرش. شکل (۱-۴)که از حق امتیاز[۲] او گرفته شده است، اصول ایجاد دو پارچه از طریق یک عملیات بافندگی را شرح می دهد.
بارا، به دلیل مشکلات مالی،مجبور شد امتیاز خود را به «ساموئل کانلیف لیستر»[۳] از برادفورد بفروشد. کسی که طی ۱۶ سال آن را تجاری کرد و موفق ترین تولید کننده مخمل اروپا شد. قبل از جنگ جهانی اول کوشش هایی برای وفق دادن اصول این ماشین جهت بافتن فرش انجام شد،اما تا سال ۱۹۲۱ موفقیتی حاصل نشد. «میشل ون دویل»[۴]، مهندسی بلژیکی بود که برای نخستین بار ماشین بافندگی فرش «رویه به رویه»[۵] تک ماکو و چند سال پس از آن ماشین بافندگی دو ماکویی را عرضه کرد.
کمپانی وندویل به نوآوری های خود ادامه داد. طی بازه زمانی ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۵،آنها ماشین بافندگی بی ماکو را به صنعت بافندگی بلژیک عرضه کردند،ماشین بافندگی مدرن آنها جهت پودگذاری از راپیرها استفاده می کرد. بسته به ساختار بافت، امکان استفاده از یک یا دو راپیر وجود داشت. در اراوسط دهه ۱۹۹۰ سیستم سه راپیری جهت فراهم کردن سرعت تولید بالا (تا ۲۰۰۰ متر مربع در روز)، برای برخی بافت های انتخابی عرضه شد.
در سال ۱۹۹۳، وندویل اصول ژاکارد الکترونیک «بوناس»[۶] را برای ماشین های بافندگی اش به کاربرد و بعداً سیستم های ژاکارد الکترونیک خود را جهت ایجاد پیشرفت های بزرگ در انعطاف پذیری عملکرد صنعت بافندگی توسعه داد.
سال های طولانی است که بافندگی رویه به رویه محبوب ترین سیستم بافندگی فرش های ابعادی (چارگوش) است و به طور روزافزونی برای تولید فرش «کناره»[۷] نیز استفاده می شود.
[۱] Jacinto Barrau Cortes
[۲] Patent
[۳] Samuel Cunliffe Lister
[۴] Michel Van de Wiele
[۵] Face –to-Face
[۶] Bonas
[۷] Wall-to-Wall
منبع :
کتاب فرش ماشینی
تاریخچه،ساختار،مواد اولیه،روش تولید
نویسنده : دکتر منصور دیاری بیدگلی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان
پاییز ۱۳۹۵
