فرش دستباف در نوع موادی که برای بافتشان به کار می برند فرق می کنند از این روست که با توجه به نوع مواد مصرفی برای بافت آن ها قالی ها را به ۵ دسته طبقه بندی می کنند:
فهرست مطالب
حال قصد داریم در ذیل هر یک از انواع «قالی»های نام برده شده را مورد بررسی قرار دهیم :
فرش هایی تمام ابریشم هستند که هم پرز آن ها و هم چله شان از ابریشم باشد . قیمت فرش تمام ابریشم از سایر فرش ها بالاتر است.
زمانی که برای زمینه فرش ها از پرز ابریشمی به جای پرز پشمی استفاده کنند به آن ها فرش کف ابریشم می گویند .
آن فرش هایی را پشمی می گویند که جنس پرزش از پشم باشد و تاروپودش از جنس پنبه و پرز باشد .
لازم به ذکر است که در میان ایلات و عشایر به جای نخ پنبه از پشم استفاده می شود.
در این گونه فرش ها در نقش ها و دور حاشیه ها به جای پرز پشمی از ابریشمی استفاده می شود و معمولاً چله اینگونه «فرش»ها از ابریشم است.
نوعی فرش است که زمینه آن از پود ضخیم و نازک تشکیل شده و نقش گل و بوته ها پرز دار می باشد.
بشر از زمانی که خود را شناخت و ضرورت وجود ملزومات زندگی را احساس نمود، به فکر داشتن زیر اندازی بود تا او را در برابر سرما و سختی زمین محافظت نماید.
پشم و موی حیواناتی نظیر گوسفند و بز، اولین یافته‌های بشر برای برآوردن این نیاز بود و متعاقباً پوست این حیوانات اولین زیرانداز یا به عبارت دیگر، فرش منسوج بود.
به دنبال تحول و پیشرفت در زندگی، بشر آموخت که می‌تواند با در هم نمودن و فشردن الیاف پشم، زیراندازی ضخیم‌تر و گرم‌تر به نام نمد تهیه نماید.
متعاقباً با فراگیری فنون ریسندگی و تابندگی، نخ‌های پشمی را تولید نمود و برای اولین بار با ادغام رشته نخ‌های افقی و عمودی نخ‌های پشم، گلیم را ابداع کرد و این سرآغازی بود برای ابداع فرش گره‌دار یا پرزدار که هنر و فنی پیشرفته‌تر بود.
فرش واژه ای عربی است که به معنای زمین است و در زبان فارسی دارای مفاهیمی چون گسترده شدن، زیرانداز و کفپوش می باشد.
با توجه به تعریف فوق مفاهیمی چون گلیم، نمد، زیلو، فرش ماشینی و دستباف را می توان فرش دانست.
